Totaal onverwacht. Vanmorgen deed ik even de televisie aan. Ik had geluk en viel wederom in mijn favoriete zondagprogramma “vrije geluiden” Dit maal met een koor zo schoon als je maar zelden horen zal. Een onderdeel van het Kiev koor. “Credo” liet in kleine formatie van zich horen. Kerkmuziek uit de Oecraine geschreven door bisschoppen van onze tijd. Het zoeken naar een CD bleek lastig. Maar het geluk begon pas. Credo sloot hun tournee af in de Franse school in Culemborg nota bene. Top talent in de provincie. Dat is het voordeel van deze tijd. De hele wereld rond en eindigen bij mij om de hoek. Vooraf kaartjes kopen kon niet meer. Ik kocht er vanavond twee aan de kassa. Samen met mijn vader die zich een weg baande in het donker naar de regio.
Het licht ging uit en de rest is een diepe belevenis die zijn weerga niet kent. Het was verpletterend. Er werd gezongen, zo zuiver, zo diep, zo strak geregisseerd zoals alleen de Russen dat kunnen. De vrouwelijke koorleden wiegen zonder dat ze het zelf beseffen, de stemmen kwamen los van het lichaam en de harmonieën gingen door elkaar heen en als een geweven patroon zonder zichtbare overgangen. Scharkeringen en kleur lieten zich zien. De ziel is dichtbij. Ik mocht hem even waarnemen.