Blog

De set van… Jessey

Mijn leven als audio-liefhebber begon op jonge leeftijd met een wandeling langs de Hi-Fine, gelegen aan de Ginnekenmarkt in Breda. Turend in de etalage was er apparatuur opgesteld van Braun en Harman Kardon. Met name de aanblik van een Harman Kardon CD-speler is me altijd bijgebleven. De vormgeving, de eenvoud, de afwezigheid van toeters en bellen; dit moest gewoonweg beter klinken dan de standaard Sony en Philips producten waarmee ik op dat moment bekend was. Vanaf dat moment besloot ik dat ik ook een Harman Kardon setje wilde hebben. Uiteindelijk is het me gelukt om een setje bij elkaar te sprokkelen maar eerlijk gezegd heeft het geluid mij nooit echt weten te boeien. Na een aantal jaar klooien met kabels, wisselen van componenten en voorts wat audiofiel geneuzel, werd het in 2002 tijd om mijn definitieve set vorm te geven. Een Creek 5350SE moest de basis gaan worden van een hopelijk klankrijke en rustgevende toekomst in een ”Audio-Life” dat tot dan toe bestond uit voornamelijk kortstondige, vluchtige maar bovenal niet bevredigende hifi-affaires. Op zoek naar passende luidsprekers ben ik in aanraking gekomen met Wilco (Audio-Cube).

Benieuwd naar zijn filosofie heb ik niet veel later een afspraak gemaakt om gewoon eens vrijblijvend te luisteren onder het genot van een bakje koffie of goudgele rakker.
De opgestelde 47 Laboratory Shigaraki set, verbonden met de Jean-Marie Reynaud Evolution, veroorzaakte een ware revolution! Zo klankrijk, zo tastbaar, zo dynamisch en zo vrij van stress, ik wist niet dat audio zo dicht in de buurt kon komen van de werkelijkheid! Als trouwe concertzaalganger, meestal gezeteld op de eerste rij, kon ik op dat moment niets aanwijzen wat niet klopte. Sterker nog, ik had helemaal niet de behoefte om te gaan analyseren. Woorden als helderheid, transparantie, laag, midden en hoog hadden ineens weinig relevantie. Wat mijn oren hoorden was een nagenoeg perfecte reproductie van wat ik in de concertzaal meemaak, en ook de ervaring was vrijwel identiek aan hoe ik live muziek doorgaans beleef…volledig genietend, met de ogen dicht. Dit was exact waar ik naar op zoek was, mijn zoektocht was ten einde.

Enkele weken later was het tijd om uit te zoeken of mijn Creek versterker in de buurt zou kunnen komen van de Shigaraki. Neen, was het overduidelijke antwoord. Een schokgolf ging door mijn lichaam. Hoe was het in godsnaam mogelijk dat mijn versterker zo vlak en zo kaal kon klinken? Even was ik in paniek, qua prijs lagen de Shigaraki en de Evolutions boven mijn budget, en het was duidelijk dat, nu ik eenmaal geproefd had van het hemelse hifi fruit, ik met de Creek me eenzaam en ongelukkig zou voelen. Mijn verdriet was echter van korte duur toen de Synthesis Nimis ten tonele verscheen en met zijn zes buisjes, lichtjes gloeiend tegen een hoogglans zwarte achtergrond, mijn hart vervulde met warme, troostende klanken. Waar de Creek mij onderdompelde in een grijs en grauw geluidsbeeld, zo waande ik me door de Nimis een schilder, die een rijk palet aan klankkleuren voorgeschoteld kreeg. Niet alleen kon ik de klank een duidelijke kleur geven, soms leek het zelfs alsof ik het kon ruiken. De geur van ingeslagen bliksem bij een heftige piano aanslag of de geur van bloemen, waarop vlinders rustig dartelden op de klank van violen.

Niet lang heb ik nodig gehad om te besluiten om mijn hele set weg te doen en plaats te maken voor een Synthesis Nimis, Shanling CD-S100 en een paar JM Reynaud Twins. De muzikale Twins hebben een jaar later hun plaats moeten afstaan aan de iets meer veelzijdige Cantabile: eenzelfde muzikaliteit, iets meer longinhoud en wat meer rust & gemak. Als laatste is de Shanling vervangen door de Synthesis Pride. De afgelopen jaren is het opmerkelijk rustig in mijn audio leven. De aanschaf van een Furutech FP-3TS20 en een HRT Music Streamer+ zijn de enige wapenfeiten die ik u kan voorleggen. En dat is een goed teken. Nog steeds weet deze Synthesis/JM Reynaud set mij te verrassen en zolang dat het geval is, zie ik geen reden om verdere stappen te ondernemen richting hogere hifi sferen. Ach ja, stiekem droom ik van een Shigaraki set en een paar Emeraudes, maar als ik ontwaak en de buisjes langzaam de kamer verlichten met hun hemelse klanken dan is het weer volledig genieten geblazen…wel met de ogen open, want de Nimis is simpelweg te mooi om niet naar te kijken…

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Privacy Preference Center