Op een prachtige plek in Nederland ligt het plaatsje Hippolytushoef. In het centrum van dit dorp staat de Hippolytuskerk. In deze kerk worden regelmatig concerten georganiseerd. Net als vele andere kerken, kent ook de Hyppolytuskerk een hoog “echo gehalte”. Natuurlijk past en hoort zo’n soort geluid bij een kerk, maar het kan buitengewoon storend werken bij het geven van een concert. Op initiatief van Hans Kortenbach (muziekliefhebber en luidsprekerbouwer), die zelf uit Hippolytushoef komt, is er een flexibele oplossing bedacht welke de akoestiek sterk heeft verbeterd.
In eerste instantie waren de reflecties in de kerk dermate storend dat bij het ten gehore brengen van bijvoorbeeld pianomuziek, de reflecties je om de oren vlogen, het geluidsbeeld groot was en focus volledig ontbrak. Overal hoorde je de muziek terugkomen en een podium was niet herkenbaar. Cees Pel en Gerard van Kempen bedachten een aantal oplossingen. De eerste was een houten paneel, gebouwd door Hans Kortenbach, dat schuin boven de muzikanten (het podium) geplaatst werd.
Hierdoor kreeg het geluid minder de kans om hoog in de kerk voor veel reflecties te zorgen, maar werd de muziek juist directer naar de luisteraar gestuurd. Als tweede werden een aantal houten difussiepanelen verspreid door de kerkruimte opgehangen. Een strategisch geplaatst gordijn maakte het beeld compleet (in elke ruimte moet een goede verhouding tussen diffusie en demping gezocht worden, één van de twee methodes volledig doorvoeren heeft in onze beleving altijd nadelen). Met deze aanpassingen bleef de charme van het typische kerkgeluid behouden, maar waren de ongewenste resonanties en reflecties verdwenen en werden de muziekinstrumenten (en diens) spelers ‘tastbaar’. De muziek klonk niet meer ‘zweverig’, maar had een goede focus en de intimiteit die bij een kerk past. Sindsdien klinkt de kerk in Hippolytushoef als een klok!
Het eindresultaat mag er zijn!