Ergens aan de rand van Amersfoort, op een oud industrieterrein was in een, volgens de laatste mode, tot theatertje verbouwde fabriek Henry Purcell (1659-1695, 36 jaar oud!) op bezoek. Zijn allerminst oudbakken muziek werd tot klinken gebracht bij een bewerking van Andersens sprookje ‘Het meisje met de zwavelstokjes’. Zou dat nog de aandacht vasthouden van kinderen, grootgebracht met agressieve en exotische games? Een violiste in sneeuwpak gehuld, een vibrafonist (idem) mixten om en om Purcells wijsjes met minder fijnzinnige, maar net zo boeiende klanken van de jazz-violist Oene van Geel, en ademloos luisterden en keken een paar honderd kinderen en ouderen naar het verhaal van het meisje dat in de wereld van ijs en sneeuw haar uiteindelijke rust en bestemming vindt.
Ook in visueel opzicht was door een symbiose van oude en nieuwe technieken een ideaal toneelbeeld geschapen: tegen een decor van levende lichtbeelden van een ijzig, vrijwel verlaten Noors sneeuwdorpje voltrok zich de werkelijkheid van het verlaten mensenkind, door wintergeesten naar het winterparadijs gelokt.
Wat een voorrecht om in een tijd te leven waarin oud en nieuw op zo’n werkelijk kunstzinnige manier worden verweven!
‘Holland Opera’ komt in 2011 terug met Shakespeare’s De storm op fort Rhijnauwen bij Utrecht. Ga er heen, met of zonder kinderen.