Column

Lassus: Moeder

De wereld van de lichte muziek is veelzijdig, maar dat het wijsje waarmee de film Midnight in Paris besluit (nadat het aan het begin ook al ergens klonk) de titel heeft ‘Als je mijn moeder ziet’ (maar dan in het Frans, ‘Si tu vois ma mère’) in een arrangement voor big band van Sydney Bechet—als ik tenminste de soundtrack van de film mag geloven—dat leert je in ieder geval dat deze titel niets te maken heeft met het geluk dat de hoofdpersoon op dat ogenblik overkomt. De perfect getimede inzet van de muziek op een regenachtige Parijse avond, terwijl hij, onze held de verkoopster van een oude Cole-Porter-lp opnieuw ontmoet en haar naar huis mag begeleiden (al spreekt hij, de boef, alleen over ‘a cup of coffee’ dat hij haar wil aanbieden), die inzet doet de toeschouwer meedelen in dat geluk. Met het er tot en met de aftiteling ingestampte melodietje in het hoofd gingen ook wij huiswaarts.

Daar bood, wat later op de avond, radio 4 enkele liederen van Schubert. Er is wel moed voor nodig om in 2011 nog eens met zijn Ave Maria, die andere moeder, aan te komen. Het was een smartlap en het blijft een smartlap, en van Schubert kan je veel zeggen (dat gebeurt tegenwoordig trouwens ook, want de speculaties over zijn vroege dood ‘sluiten niets uit’ zoals dat heet), maar echt gelovig kan hij, zo te horen, niet geweest zijn. Het lied heeft iets klagerigs, iets verongelijkts, ongelukkigs. Kom op, man!

Grotere tegenstellingen vielen er die avond niet te beluisteren. Er is, ik schreef het al eerder, geen emotie die niet door muziek is te verklanken. En ach, die ‘moeder’, van hier of van boven, misschien was die niets meer dan een aanleiding tot een lekker wijsje, meer niet…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Privacy Preference Center